hayalet

Eski bir evin içinde,
Bir hayalle tanışmak…
Ömrünün ortasında ağlamak…

Önce gül yaprakları,
Sonra kırık camdan esen rüzgâr,
Gıcırdayan zemin…
Kalbinin üstünde geziniyor birileri,
Sıvaları dökülen duvara dokundukça
Sızlayan parmaklarınla,
Kahredemeyecek kadar yorgunuz…

Eski bir evin içinde,
Bir hayalete âşık olmak…
Ömrünün balkonundan atlamak…

Gitti gidecek bir siluet parçası,
Sonrası olmayan bir roman yaprağı…
Bu kırgın sesin sahipleri…
Arka bahçenin sahipleri ağustos böcekleri,
Her notasında çizgilenen yüzünle,
Bekleyemeyecek kadar uzaksın…


Volkan İpek