karanfil

KARANFİL


Ezilmiş bir kediye yarenlikte…


Yerde bir karanfil.
“Uzun binaların arasında
Çöken sisle birlikte
Işıklarda söndü.
Bulutların yeryüzüne indiğinde
Kütükte isimlerinin değiştiğini öğrenince,
Gökyüzüne dair bütün saygım,
Yerde, yerle bir oldu.”
Geçmiş zaman dünyasının rasathanesi
kendi depremini bile ölçemezken,
en sevdiğimizle bile
kekre tadı verene kadar
tekrarlarken kendimizi,
Yerde bir karanfil
boylu boyunca yatıyor.
Belki bir sevgilinin düşürdüğü,
Belki patronuna yaranamayan
bir basımlık şairin intiharına iliştirdiği,
Yerde bir karanfil.
Ki her biri bir ölüye adanmıştı,
Tabutların üstüne atılmıştı,
Kırmızısı makbuldü.
Çok yalnız bir Karaköy akşamında,
Şehrin en efkârlı
en içeri işleyen
Turan Emeksiz vapuruyla,
Haydarpaşa garına geçip,
Üçüncü sınıf bir trende işlenecek
Birinci sınıf bir cinayet planından,
İki adım ötede uçuşan
Amortisiz bir lotarya kuponundan
Daha değersiz artık,
Yerde bir karanfil…

Volkan İPEK