kalbim

saat 23'e on dakika kala kapıya sırtımı dayıyorum...iki elimi kaldırıp yüzüme tutuyorum antrenin ışığında.
neden diyorum, neden hala korktuğun işleri yapıyorsun, korkunun üstüne giderek yenmeye mi çalışıyorsun, yoksa yakın bellediğin, kendin tayin edebileceğini sandığın ölümünü mü sınıyorsun?
ellerim titriyor, uzun zamandır atmadığı haliyle atıyor kalbim...yine atacak...